Chichicastenango

[zo] Kaldığımız Santa Tomas otelinin avlusundaki kuş cıvıltıları ve çevredeki horoz sesleri ile soğuk odamızda gözümüzü açıyoruz güne. Bizi o gün nelerin beklediğinden hiç haberimiz yok. Bilinmeyenliğin verdiği heyecanla, sabah 6:30 gibi Chichi'nin sisli sokaklarındayız. Pazar hazırlıkları hararetli bir şekilde başlamış; bir tarafta satıcılar kendileri gibi rengarenk örtüleri tezgahlarına dizerken, diğer tarafta klisenin önündeki merdivenlere çiçekler diziliyor. En yoğun calışma ise, şehrin meydanındaki yemek bölümünde. Telaşlı bir şekilde her yemeklerine eşlik eden tortilla hamurları hazırlanıyor, tavuklar derin kaplardaki kızgın yağlarda kızartılıyor, gencecik anneler diz dize oturmuş cocuklarını besliyorlar. Tüm bu görüntü, ses ve kokular içinde ben görünmez olup gezmek isterken, Anılcığım günün eğik ışıkları eşliğinde pazarı fotoğraf karelerine yansıtmaya calışıyor.

Plaza'ya bakan La Villa de Los Cofrades'de kahvaltımızı sekiz yaşında bir çocuk servis ediyor. Hünerli minik elleri ile espresso makinasında yaptığı kahveyi, büyük fincanlarda dikkatle dökmeden masamıza getiriyor. O sırada Anıl bir minik kızla fotoğraf flörtüne başlıyor. Kız aslında bizi bir süredir takip ediyor, ve karşılıklı gülüşüyoruz. Bence gezinin fotoğrafını Anıl o anda o miniğin gözlerinde yakalıyor...

Çevreki Guatemala insanı portleri inanılmaz; yüzünde yaşından çok yaşadıklarının bıraktığı kıvrımlarda kaybolan yaşlılar, çürük dişleri ile çevreye gülücükler atan çocuklar, sırtlarında bebeklerini ve hayatı taşıyan gencecik anneler...

Saatler ilerledikçe hareketlilik artıyor. Otobüsler, öğlene doğru satıcıların bekledikleri kalabalığı, özellikle de turist gruplarınını, getiriyor. Arada sırada Tikal'deki gezimizden tanıdık yüzler görüyoruz.

Burada, bu renk cümbüşünün içinde çok rahat bir on saat daha geçirebileceğimi düşünüyorum... ama gitme zamanı geliyor, ve pazardan evimizi süsleyecek birkaç güzel parça, bir çanta ve orayı anımsatacak -tabii ki de çok renkli- güzel bir tablo ile ayrılıyoruz.